Armoede en honger... De nood is groot!!!

Dinsdag zijn we met een Malawiaanse medewerker (Charles Paundedi) naar het overstromingsgebied geweest. Het was vanaf hiervandaan ruim twee uur rijden. We reden door de mooie bergen met mooie vergezichten. Daarna kwamen we al snel in het gebied wat afgelopen februari totaal onder water heeft gestaan door hevige regenval. Hoewel dit al ruim een half jaar geleden is zijn de gevolgen op allerlei fronten nog duidelijk zichtbaar. Veel half ingestorte huisjes en tenten die toen door hulpverleningsinstanties zoals Unicef en Rode Kruis geplaatst zijn. In dit gebied is er veel armoede en een groot tekort aan voedsel waardoor mensen sterven van de honger. Door de regen is de oogst mislukt of minimaal, waardoor mensen niet in eigen levenshoud kunnen voorzien. De nood zal de komende maanden (december – februari) alleen maar groter worden, omdat de mensen geen voedselvoorraad meer hebben.

Timotheos probeert in de behoeften van voedsel te voorzien door o.a. maismeel en sojabonen uit te delen aan de dorpjes en kleuterscholen waarvan Timotheos weet dat daar de nood erg groot is. Er wordt twee keer per maand maismeel en sojabonen gebracht om de vele kindermondjes te vullen, zodat ze in ieder geval één maaltijd per dag hebben. We hebben deze dorpjes en kleuterschooltjes bezocht. We zagen kinderen met hongerbuikjes en kinderen die kleding droegen, maar wat je geen kleding kunt noemen door de vele scheuren en gaten die erin zaten. Het leek meer een vodje. Er waren ook kinderen die helemaal geen kleding aan hadden. En niet te vergeten de kwetsbare ouderen en kinderen die we niet gezien hebben, maar die in hun hutjes lijden en wellicht zullen sterven, omdat er onvoldoende hulp is. Dit is momenteel een enorm grote nood, waarvoor we ook jullie aandacht willen vragen om het financieel mogelijk te maken dat Timotheos nog meer mensen van voedsel kan voorzien.

Het eerste plekje wat we bezochten was midden in de bush, waar de kinderen van de school al op de auto af kwamen renden met de roep; ‘azungu, azungu’ , wat door Charles Paundedi meteen gecorrigeerd werd om ons als bezoekers welkom te heten i.p.v. als blanken. Terwijl de kinderen onder de boom (een keuken was er niet) hun eten kregen, vergaderden wij met Charles Paundedi, chief en leiders van het dorpje over de beste plek waar in het dorp een waterput gerealiseerd kan worden. We zijn met elkaar langs diverse plekken gelopen om de opties te bekijken. Het was er ontzettend heet, boven de 40 graden. Juist in dit gebied is water dan ook erg belangrijk. Maandag zal meteen gestart worden met de bouw van de waterput, zodat deze op korte termijn in gebruik genomen kan worden. Ook wil Timotheos hier graag een day-carecentre (school waar de kinderen onderwijs en pap krijgen)  en een keuken bouwen. De kinderen krijgen nu namelijk les in de kerk.

Daarna hebben we nog vier andere dorpjes bezocht, waarbij we o.a. gekeken hebben naar de groei van het mais dat vanuit de naastliggende rivier van water wordt voorzien. Deze rivier is de grens tussen Malawi en Mozambique, dus bij het staan aan de rivier waren we heel dicht bij Mozambique. Het maisveld stond er goed bij waar Timotheos erg blij mee is, omdat zo duidelijk wordt dat de bewoners met (financiële) hulp en steun van Timotheos zorgdragen voor hun eigen voedselvoorziening.

Het was een indrukwekkende dag om de échte armoede en honger van zo dichtbij te hebben gezien en gemerkt hoe groot de nood is. We hebben de kinderen in de dorpjes blij kunnen maken door stickertjes uit te delen. Heel even konden hun oogjes, die vaak zo dof en verdrietig staan, weer stralen…